| Þetta nútímalíf krefst svo mikils af mönnunum, |
|
|
í sveita síns andlits sjá þeir varla út úr önnunum |
|
|
Boginn spenntur til fulls og brókin á hælunum |
|
|
Og sumir redda sér signt og heilagt með spælunum |
|
|
|
|
|
|
| |
Henni kemur þetta bara ekki við |
|
|
|
|
Síðan fyrirfinnst fólk sem þarf enga sálfræði, |
|
|
bara skundar beint af augum, gefa skít í öll vandræði. |
|
|
Meðan aðrir liggja uppí rúmi svo þungum í þönkunum |
|
|
svo ekki sé minnst á þá sem þjarka í bönkunum. |
|
|
|
|
|
|
| |
Hún á svo sannarlega skilið að fara í frí hún Stella. |
|
| |
Hún á svo innilega inni fyrir því. |
|
|
|
Stjórnmálamenn reyna að ráða úr vandanum |
|
|
sem þeim sýnist ætla að murka lífið úr landanum. |
|
|
Þeir rása á ritvöllum, fara á kostum í fréttunum |
|
|
og draga okkur í dilka eins og rollur í réttunum. |
|
|
|
|
|
Home
