|
|
|
|
Hann sigldi út um höfin blá í sautján ár |
|
|
og sjómennsku kunni hann upp á hár. |
|
|
Hann saknaði alla tíð stúlkunnar |
|
|
og mynd hennar stöðugt í hjarta hann bar. |
|
|
|
Í höfnum var hann hrókur mikils fagnaðar |
|
|
hann heillaði þar allar stúlkurnar. |
|
|
En aldrei hann meyjarnar augum leit |
|
|
það átti ekki við hann að rjúfa sín heit. |
|
|
| |
Ó, María, mig langar heim, |
|
| |
ó, María, mig langar heim, |
|
| |
því heima vil ég helst vera |
|
|
|
|
|
|
|
Svo kom að því hann vildi halda heim á leið, |
|
|
til hennar, sem sat þar og beið og beið. |
|
|
Hann hætti til sjós tók sinn hatt og staf |
|
|
og heimleiðis sigldi um ólgandi haf. |
|
|
| |
Ó, María, mig langar heim, |
|
| |
ó, María, mig langar heim, |
|
| |
því heima vil ég helst vera |
|
|
|
|
|
|
|
En fleyið bar hann aldrei heim að fjarðarströnd. |
|
|
Hann siglir ei lengur um ókunn lönd. |
|
|
En María bíður og bíður enn, |
|
|
hún bíður og vonar hann komi nú senn |
|
|
| |
Ó, María, mig langar heim, |
|
| |
ó, María, mig langar heim, |
|
| |
því heima vil ég helst vera |
|
|
|
|
|
Home
