|
|
Lagði ég af stað í það langa ferðalag |
|
ég áfram gekk í villu eirðarlaus |
|
Hugsaði ekki um neitt, ekki fram á næsta dag |
|
inveru og friðsemdina kaus |
|
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf vegna þín |
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf, ég á líf |
|
|
Ég skildi ekki ástina sem öllu hreyfir við |
|
þorði ekki að faðma og vera til |
|
Fannst sem ætti ekki skilið að opna huga minn |
|
og hleypa bjartri ástinni þar inn |
|
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf vegna þín |
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf, vegna þín |
|
|
|
|
|
kannski opnast fagrar gáttir himins |
|
|
Yfir flæðir fegursta ástin |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf vegna þín |
|
|
|
|
Ég á líf, ég á líf, vegna þín |
|
|
|
Ég á líf, ég á líf ,ég á líf |
|