|
|
|
Fjöllin hafa vakað, í þúsund ár. |
|
|
Ef þú rýnir inn í bergið, sérðu glitra tár. |
|
|
|
|
Ég reyndi að kalla á ástina, sem úr dvala reis í gær. |
|
|
|
|
|
Þú sagðir mér frá skrítnu landi, fyrir okkur ein. |
|
|
Þar yxu rósir á hvítum sandi, og von um betri heim. |
|
|
|
|
Ég teygði mig í himininn, í tunglið reyndi að ná. |
|
|
|
Sá er talinn heimskur, sem opnar sína sál. |
|
|
Ef hann kann ekki að ljúga, hvað verður um hann þá. |
|
|
Undir hælinn verður troðinn, líkt og laufblöðin smá. |
|
|
Við hræðumst hjarta hans og augun blá. |
|
|
|
|
|
Fjöllin hafa vakað, í þúsund ár. |
|
|
Ef þú rýnir inn í bergið, sérðu glitra tár. |
|
|
|
|
Ég reyndi að kalla á ástina, sem úr dvala reis í gær. |
|
|
|
Sá er talinn heimskur, sem opnar sína sál. |
|
|
Ef hann kann ekki að ljúga, hvað verður um hann þá. |
|
|
Undir hælinn verður troðinn, líkt og laufblöðin smá. |
|
|
Við hræðumst hjarta hans og augun blá. |
|
Home
