| C | G | C | | Ég og Jón - við | vorum eins og | bræður, |
|
| D7 | G | og áttum föður - | sem var okkur | kær. |
|
| C | F | C | | Ekki skorti | okkur heldur | mæður |
|
| G7 | C | því ei þær reyndust | færri vera en | tvær. |
|
|
| | C | G7 | | | Lánið elti Jón en lét í friði | mig. |
|
| | C | | Lánsami Jón ég öf | unda þig. |
|
|
Við vorum látnir ganga menntaveginn, |
|
|
Mikið varð hann faðir okkar feginn. |
|
En fyrir mér það gekk ekki jafn greitt. |
|
|
|
Lánið elti Jón en lét í friði mig. |
|
|
Lánsami Jón ég öfunda þig. |
|
|
Nonni bróðir lærður var í lögum, |
|
á lokaprófi varð hann númer eitt. |
|
Mér gekk heldur illa í flestum fögum, |
|
ég fékk alltaf núll komma ekki neitt. |
|
|
|
Lánið elti Jón en lét í friði mig. |
|
|
Lánsami Jón ég öfunda þig. |
|
|
Svo kom þar, að ég bað hennar Bistu. |
|
Bista sagði já, og kyssti mig. |
|
Unaðsleg var ást okkar í fyrstu, |
|
uns Jón tók hana bara fyrir sig. |
|
|
|
Lánið elti Jón en lét í friði mig. |
|
|
Lánsami Jón ég öfunda þig. |
|
|
Nonni dó og kúrir nú í kistu, |
|
sem kostaði meira en til átti það svín. |
|
En ég er stjúpi barnanna hennar Bistu, |
|
Því Bista hans Jóns er núna konan mín. |
|