| Bærinn minn er að fara á fætur, |
|
|
flögrandi mávar við bryggjurnar voka; |
|
|
á tindum rumskar rytjuleg þoka |
|
|
rífur sig upp eftir svefn bjartrar nætur. |
|
|
|
Sól er á lofti, syngjandi lóa, |
|
|
sumarið kom yfir hafið um daginn; |
|
|
grámosinn þýður og grænkandi haginn, |
|
|
graut vellur spóinn um lautir og móa. |
|
|
|
Af hafinu bátar í hundruðum stíma, |
|
|
hlaðnir af síld í lest og á dekki; |
|
|
á plönunum fólkinu fipast ekki |
|
|
að fengnum svefni í þrjá, fjóra tíma. |
|
|
|
Dagurinn hefst með drauma á vörum, |
|
|
drífur að báta og tunnur upp hlaðast; |
|
|
stúlkurnar skrafa og skera sem hraðast, |
|
|
skransandi strákar með saltið á börum. |
|
|
|
Um kvöldið er dansað á dunandi balli, |
|
|
við dillandi hljóma menn velta og vagga; |
|
|
síðan er haldið heim í bragga, |
|
|
hátíðin ríkir með söng og tralli. |
|
|
|
Um morguninn byrjar svo morgunspanið, |
|
|
mál er að rísa því síldin hún bíður; |
|
|
þannig í sjónhending sumarið líður, |
|
|
einn sóllítinn dag falla laufin á planið. |
|
|
|
Óskalög sjómanna, Á frívaktinni: |
|
|
|
"Hann Gulli á bátnum Gísla frá Sandi |
|
|
með grábláu augun og hlédræga fasið, |
|
|
fær kveðju frá einni' er hann gaf oft í glasið |
|
|
og gisti hjá þegar hann var í landi." |
|
|
|
Tekur nú fólkið að tínast úr bænum, |
|
|
tíðindalítið á plönum og skansi, |
|
|
táningar pækla í tunnufansi, |
|
|
tappa á partíin í einum grænum. |
|
|
|
Bryggjurnar hætta nú bátum að skarta |
|
|
í bröggunum ríkjandi þögnin um nætur; |
|
|
í fjörunni stendur stúlka og grætur, |
|
|
starir til hafs með sorg í hjarta. |
|
|
|
Og svo þegar vetrar er síldin horfin |
|
|
með síldarfólkið og bærinn hálftómur; |
|
|
í loftinu býr einhver bergmálsómur |
|
|
en brátt fer að kólna og gránar í fjöllin. |
|
Home
