Það kom til mín stúlka svo andskoti aum, |
|
|
sem orkan streymdi út um í flæðandi flaum |
|
svo ég framkvæmdi umhverfismat. |
|
|
Ég hélt mig við venusarhæðina um stund, |
|
ég hafði ekkert ódó í huga, |
|
fékk örlitla vitrun og í sömu mund |
|
sá að árunudd best myndi duga. |
|
|
En ég er saklaus, hvítur sem mjöll |
|
saklaus því ég vann engin spjöll |
|
á mærinni, ég var bara í vinnunni. |
|
|
Af sogæðadjúpnuddi og dáleiðslureiki |
|
daman var auðvitað skekin. |
|
Ég hjúpaði líkamann heilunarmeiki |
|
en þeir brutust þá inn: Ég var tekinn! |
|
|
Saklaus, sem nýstraujað lín, |
|
saklaus, sem ódrukkið vín, |
|
saklaus, sem nýstaujað lín, |
|
saklaus, sem ódrukkið vín |
|
og teikavei, teikavei kínamatur. |
|
|
Því ég er saklaus, ljúfur sem lamb |
|
saklaus, ég veit að dramb |
|
er falli næst, nú er það morgunljóst. |
|
|
|