| Út í Elliðaey situr lítill lundi |
|
|
leggur kollhúfur og horfir á, |
|
|
þegar bátar sigla hægt á hafið |
|
|
höfninni í Vestmannaeyjum frá. |
|
|
En niðri á bryggju nokkrir strákar standa |
|
|
þeir stara hugfangnir á karlana, |
|
|
sem landa fiski, bölva hátt og hrópa, |
|
|
en horfa stundum blítt á peyjana. |
|
|
|
|
|
|
|
Þeir minnast þeirra daga, er drengir sjálfir voru |
|
|
og dreymir oft á nóttunni um það, |
|
|
þegar lundapysjur lentu í bænum |
|
|
og leiðangur af krökkum hélt af stað, |
|
|
því bjarga þurfti í hvelli öllum ungum |
|
|
og allir kepptust við að finna mest. |
|
|
Já, æskuárin mættu endast lengur, |
|
|
því æskan er í lífi voru best. |
|
|
|
|
|
|
|
Út í Elliðaey situr lítill lundi, |
|
|
lúinn eftir heitan sumardag. |
|
|
Allt í kring eru sællegir svartfuglar |
|
|
að syngja eigið þjóðhátíðarlag. |
|
|
það syngur þarna hver með sínu nefi |
|
|
og sumir stíga villtan diskódans. |
|
|
því allir eyjafuglar vilja tolla í tísku |
|
|
og tæpast færu að dansa óla skans. |
|
|
|
|
|
Home
