| G | D7 | | Eg | tykkum vil fortelja um fyrsta | túrin til sjós, |
|
| G | D7 | | Eg spýði sum ein barnakona, tó | helt eg mína | kós. |
|
| G | G7 | C | Am | | Vit fáa | tevatn og | breyð, teir virða | okkum sum | seyð, |
|
| D7 | G | | Tó | best er sjómanslívið, so | syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Fyrst skiparin hann drakk bæði øl og Akvavit, |
|
|
men tá hann einki annað hevði, hjálpist hann við spritt. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Nú stýrimenninar báðar, eg ongantíð teir sá, |
|
|
tí anna gloymdu vit eftir og hin í koyggjunni lá. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Men kokkurin var góður, hann dugdi síni ting, |
|
|
hann hevði bert tann feilin, at hann ongantíð kom í sving. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Við skipinum vit komu ein dagin til Aberdeen, |
|
|
har hildu vit politistar og konufólk til gir. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Ein dagin so fór eg inn á Hotel Bonaccord, |
|
|
eg gekk so fram diskin, presenteraði meg sum lord. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Og sum tey bukkaðu, og sum tey sukkaðu, |
|
|
og eg bleiv verandi lordur til tað lukkaði. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Har kom ein direktørur og bukkaði fyri mær, |
|
|
og beyð mær inn að eta og drekka saman við sær. |
|
|
Og sum hann bukkaði, og sum hann sukkaði, |
|
|
og eg bleiv verandi lordur til tað lukkaði. |
|
|
|
Hann hevði eina dóttur, so vøkur og so fín, |
|
|
og tá eg skuldi fara, hon beyð mær inn til sín. |
|
|
Og sum tey bukkaðu, og sum tey sukkaðu, |
|
|
ig eg bleiv verandi lordur til tað lukkaði. |
|
|
|
Hon spurdi um slottið, og hvar ið eg var frá, |
|
|
eg kysti hana, og segði, að norðaliga tað lá. |
|
|
Og sum hon tá var glað, eg ikki lúgvi tað, |
|
|
at døgurin var komin, áðrenn eg f´r avstað. |
|
|
|
Men hevði hon vitað tað var eitt fiskifar, |
|
|
og leiðin gekk á Suðurlandið, har sólin sjáldan sær. |
|
|
Nei tá kom hon ikki við, tá hevði eg fingið frið, |
|
|
tí eg hevði fingið fótin í afturpartin you see |
|
|
|
Men henda góða genta helst hevur dugað gand, |
|
|
tí henda sama túrin sigldu vit skipið upp á land. |
|
|
Nei har var hon ikki við, nú havi eg fingið frið, |
|
|
og eg fekk ikki fótin í afturpartin you see. |
|
|
|
Um hetta góða sjólív, eg hevði altíð droymt, |
|
|
Men hesa góðu gentu, eg aldri havi gloymt. |
|
|
Vit fáa tevatn og breyð, teir virða okkum sum seyð, |
|
|
Tó best er sjómanslívið, so syngja vit tju-hey. |
|
|
|
Home
