| Æ, sjáið þessa yfirmáta yndirsfríðu snót – það er stúlkan mín. |
|
|
Sem ilmar eins og nýuppslitin ætihvannarrót – það er stúlkan mín. |
|
|
Já, rassgatið í upphlutnum með uppáhellinginn – það er stúlkan mín. |
|
|
Með undirhökur, spékoppa og túmatrjóða kinn – það er stúlkan mín. |
|
|
|
En hún á mann, já hún á mann |
|
|
Já, hún á afskaplega huggulegan mann. |
|
|
Hún á mann og elskar hann, |
|
|
Því ætla ég að drekka mig fullann og lemja lúsablésann þann |
|
|
|
Sjáið hana raða í sig rjómapönnsunum – það er stúlkan mín. |
|
|
Með rabarbarasultutau í litlu tönnsunum – það er stúlkan mín. |
|
|
Sjáið hana tipla um svo töfrandi að sjá – það er stúlkan mín. |
|
|
Og tígulegur afturendinn vaggar til og frá – það er stúlkan mín. |
|
|
|
En hún á mann, já hún á mann |
|
|
Já, hún á afskaplega skemmtilegan mann. |
|
|
Hún á mann og elskar hann. |
|
|
Því ætla ég að drekka mig fullann, fara svo til hans með stólfót að vopni |
|
|
Kráa hann af og enda svo á því að lemja lúsablésann þan |
|
|
|
Sjáið hana hrína eins og stungið alisvín – það er stúlkan mín. |
|
|
Stumra yfir ræflinum svo þokkafull og fín – það er stúlkan mín. |
|
|
Já, sjáið hana siga pólitíinu á mig – það er stúlkan mín. |
|
|
Og segja mér að drullast til að hætta að bögga sig – það er stúlkan mín. |
|
|
|
En hún á mann, já hún á mann |
|
|
Já, hún á ofboðslega huggulegan mann. |
|
|
Hún á mann og hann henni ann, |
|
|
Því ætla ég sitja af mér dóminn, fara svo heim og massa mig upp |
|
|
Drekka mig fullan og fara niður í bæ, finna þar fíflið, öskra aðeins á hann |
|
|
Hlæja eins og bjáni og ganga svo í það að lemja lúsablésann þann |
|
|
Home
