| Nú vil ég greina í litlu ljóði |
|
|
frá landi herlegu Spáníá. |
|
|
Þar kostar álíka kláravínið |
|
|
og kranablávatnið okkur hjá. |
|
|
| |
Og senjóríturnar suður á Spáni, |
|
| |
þær syngja um ástir með ljúfum hreim. |
|
| |
Pálmanna strönd þegar merlar máni, |
|
| |
en mikið er varasamt að treysta þeim. |
|
|
|
Í Barcelóna var lagleg hnyðra |
|
|
með limi netta og svarta brá. |
|
|
Hún uppvartaði á einum barnum, |
|
|
og átján sumra var hringaná. |
|
|
| |
En senjóríturnar suður á Spáni, |
|
| |
þær syngja um ástir með ljúfum hreim. |
|
| |
Pálmanna strönd þegar merlar máni, |
|
| |
en mikið er varasamt að treysta þeim. |
|
|
|
Hún brosti þegar ég bað um whiský, |
|
|
því brosi er virtist svo laust við tál, |
|
|
og var svo kankvís og hýr og hnellin |
|
|
að hjartakornið mitt fór í bál. |
|
|
|
|
|
Ég rann í skyndi til ræðimannsins, |
|
|
og rjúka vildi í að gifta mig. |
|
|
En dusilmennið það mælti drýldið: |
|
|
| „Ég myndi láta hana eiga sig.“ |
|
|
| |
Því senjóríturnar suður á Spáni, |
|
| |
þær syngja um ástir með ljúfum hreim. |
|
| |
Pálmanna strönd þegar merlar máni, |
|
| |
en mikið er varasamt að treysta þeim. |
|
|
|
Á dansstað hugðist ég drekkja raunum |
|
|
og dreif mig þangað, en rakst þar á |
|
|
þá litlu svarteygu sem ég unni, |
|
|
víð slána ljótan hún var að kjá. |
|
|
|
|
|
Svo hlessa bæði og hryggur varð ég |
|
|
að hálfa flösku í einu drakk. |
|
|
Þá greip mig bræði, ég gekk á kauða |
|
|
og gaf á kjaft svo að vörin sprakk. |
|
|
|
|
|
En dóninn dró þá upp rýting stóran |
|
|
og rak á kaf í minn hægri arm, |
|
|
svo blóðið sprautaðist yfir okkur |
|
|
en einkum kvinnunnar falskan barm |
|
|
|
|
|
Í mánuð lá ég í mínum sárum |
|
|
og miklum kvölum, ó þvílíkt stand. |
|
|
Með skuldir stórar - og skútan farin |
|
|
en skjátan komin í hjónaband. |
|
|
|
|
|
Því segi ég piltur, ef suður ferðu |
|
|
og sælu býður þér pía slík, |
|
|
þá gættu að þér það gefst oft betur |
|
|
að giftast stelpu úr Reykjavík. |
|
|
|
Home
