Oft við Amor hef ég átt í erjum, |
|
en aldrei hlotið slíkan skell. |
|
Hann sínum örvum að mér beindi, |
|
|
|
Oft við Amor hef ég átt í erjum, |
|
er hann mig töfrum hefur beitt, |
|
ástin á nú hug minn og aftur get ég, |
|
ekki minnsta viðnám veitt. |
|
|
|
Fyrirgefðu mér að ég skuli unna þér. |
|
|
og einn þú getur bjargað mér. |
|
|
Oft við Amor het ég átt í erjum, |
|
en aldrei hlotið slíkan skell. |
|
Ástin á nú hug minn og ég er bundin, |
|
af því það var ég sem féll. |
|
|
|
Fyrirgefðu mér að ég skuli unna þér. |
|
|
og einn þú getur bjargað mér. |
|
|
Oft við Amor hef ég átt í erjum, |
|
en aldrei hlotið slíkan skell. |
|
Ástin á nú hug minn og ég er bundin, |
|
af því það var ég sem féll. |
|
|
Já, ástin á nú hug minn og ég er bundin, |
|
af því það var ég sem féll. |
|