| Ég þekki eina konu upp í Breiðholti |
|
|
hún sleppir ekki takinu af tuskunni |
|
|
|
|
|
kattþrifin kona með kolblátt blóð |
|
|
| |
vindur vindur vindur vandlega úr tuskunni |
|
|
|
|
Og þegar mestur er gangurinn |
|
|
hún vindur líka upp á karlinn sinn |
|
|
og hann má helst ekki koma inn |
|
|
þegar á lofti er kústurinn |
|
|
| |
vindur vindur vindur vandlega úr tuskunni |
|
|
|
|
Krökkunum finnst gaman að hrekkjana |
|
|
þau læðast aftan að henni og segja da! |
|
|
þá hnígur hún niður með hjartatak |
|
|
náhvít í framan eins og lak |
|
|
| |
vindur vindur vindur vandlega úr tuskunni |
|
|
|
|
Ég þekki líka konu upp í Breiðholti |
|
|
hún vildi ekki lenda í tuskunni |
|
|
ung var hún svolítil prinsessa |
|
|
en umhverfið pressaði og bældi hana |
|
|
| |
vindur vindur vindur vandlega úr tuskunni |
|
|
Home
