| Meðan hirðarnir fátæku hvíldust svo rótt, |
|
|
sinnar hjarðar þeir gættu um kalda nótt, |
|
|
þá kom engillinn sem fegursta boðskapinn bar |
|
|
og hann birtist í söngnum er hljómaði þar. |
|
|
|
fæddur er lausnari mannanna. |
|
|
|
Þegar hirðarnir vakna þeir sáu þá sýn |
|
|
hvar sindrandi leiftur í austrinu skín. |
|
|
Var sem dagsbirtan sveipaði hauður og haf. |
|
|
Það var himneska stjarnan sem birtuna gaf. |
|
|
|
fæddur er lausnari mannanna. |
|
|
|
Þessi stjarna, sem vitringum vísaði leið |
|
|
til að vitja þess konungs sem heimurinn beið, |
|
|
yfir Betlehemsvöllum hún benti þeim á |
|
|
hvar barnið í fjárhúsajötunni lá. |
|
|
|
fæddur er lausnari mannanna. |
|
|
|
Inn til barnsins gengu vegmóðir vitringar |
|
|
til að veita því tákn sinnar lotningar, |
|
|
beygðu kné, en hjörtu þeirra af fögnuði full, |
|
|
vildu færa því reykelsi, myrru og gull. |
|
|
|
fæddur er lausnari mannanna. |
|
|
|
Litla barnið, sem í jötu svo veikburða var, |
|
|
hefur verið oss tilefni fagnaðar. |
|
|
Látum hljóma þennan frelsis og fagnaðaróð |
|
|
þar til friðurinn ríkir með sérhverri þjóð. |
|
|
|
fæddur er lausnari mannanna. |
|
|
Home
