| Ég sat í grýttri fjöru, í firði út á landi |
|
|
og fegurð hafsins hvíslaði: „Rekkja mín er blá" |
|
|
Ég sá kolluungann tukta sinn og tófuspor í sandi |
|
|
og ég talaði við múkkana sem svifu þarna hjá |
|
|
|
Í fjöllum skuggar birtust og birtu tók að halla |
|
|
bráðum kemur nóttin með sitt huldufólk og tröll |
|
|
Í bergi fuglinn liggur, þar lætur súlan sig falla |
|
|
á leifturhraða í hafsins djúp, frá svarthvítri höll |
|
|
| |
Og þá heyrði ég hafið hvísla: |
|
|
| |
„Ég er tárin, hin söltu tár úr augum mæðranna |
|
| |
Úr augum dætra, úr augum sona ykkar. |
|
| |
Ég er tárin, hin söltu tár úr augum feðranna |
|
| |
úr augum himins þau falla er ég anda. |
|
| |
Ég er sorgin sem aldrei sefur og ég vaki við |
|
| |
og ég vaki við strendur allra landa. |
|
|
|
Ég sat í grýttri fjöru, í firði út á landi |
|
|
og fegurð hafsins hvíslaði: „Skipin sigla senn |
|
|
|
Og það sagði: „Þeir sem elska mig orpnir verða að sandi" |
|
|
Enginn getur tamið mig, hvorki vættir né menn |
|
Home
