| F | G | | Hún rís úr sumar | sænum |
|
|
| Gm | A | með | fjöll í feldi | grænum, |
|
| Dm | G | C | mín | fagra | Heima | ey. |
|
| Dm | C | F | F7 | Við | lífsins | fögnuð | fund | um |
|
| Bb | Bbm | F | á | fyrstu | bernsku | stundum, |
|
| Dm | G | er | sólin hló á | sundum |
|
|
|
| F7 | Bb | | Hér réri hann | afi á árabát |
|
| G | C | G | Cm | og | undi sér | best | á | sjó, |
|
| D | E | Am | en | amma hafði á | öldunni | gát |
|
| Dm | E | Am | C | og | aflann úr | fjörunni | dró. | |
|
|
|
|
þeir þutu beint hjá boðum |
|
|
Og enn þeir fiskinn fanga |
|
við Flúðir, Svið og Dranga, |
|
þótt stormur strjúki vanga, |
|
það stælir karlmanns lund. |
|
|
Og allt var skini skartað |
|
og skjól við móðurhjartað, |
|
hér leiðmín bernskan bjarta |
|
|
|
|
|
|
|
Þegar í fjarskann mig báturinn ber |
|
|
|
Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér |
|
að eigi ég faðmlögin vís. |
|
|
Þótt löngum beri af leiðum |
|
|
|
|
|
|
|
|