| Ragnheiður biskupsdóttir brókar var með sótt |
|
|
og beiddi þegar Daði mælti á latínu. |
|
|
Hann kenndi henni sitthvað til gamans og til gagns |
|
|
og gjörðist snemma þaulkunnugur gatinu. |
|
|
|
Í skammdeginu vildi hend að villtust bestu menn |
|
|
og var oft fyrir kvenlíkami í rúminu. |
|
|
En milli draums og veru þeir vissu óglögg skil |
|
|
og voru síst að pæla í þeim í húminu. |
|
|
|
Og Ragnheiður hún fæddi einn dag hann Daðason, |
|
|
menn dylgjuðu, menn bára hana út, menn hæddu hana. |
|
|
En hlýðið góðir drengir, það er hlálegt en þó satt, |
|
|
það var helvítið hann Brynjólfur sem sæddi hana. |
|
|
Home
