| Ég labbaði í bæinn, mér létt í skapi var, |
|
|
að líta inn á búllur samkvæmt vana. |
|
|
Mér fannst ég vera þyrstur, fékk mér bjórglas inni á bar |
|
|
og byrjaði að spá í nátthrafnana. |
|
|
|
Þá settist hjá mér stúlka, hún sagðist vera sautján. |
|
|
Hún sagði ei margt að vísu, en fylgdist með. |
|
|
Ég gaf mér nægan tíma, því oft er það mín áþján |
|
|
að ætla að gefa ráð og elginn veð. |
|
|
|
Við töluðum um bilið, sem byggjum við af hvöt, |
|
|
um bilið milli aldurs, sem er gríma. |
|
|
Við gefa viljum börnum okkar græna skóga og föt |
|
|
en gleymum oft því dýrmætasta: tíma. |
|
|
|
Þá kom hún mér á óvart, því er ég fór að inna |
|
|
eftir hennar skoðunum, ef hefði hún einhverjar. |
|
|
Það litla sem hún sagði, ég verð að viðurkenna |
|
|
vakti mig til umhugsunar á því hver ég var. |
|
|
|
Ég held við ættum stundum að hlusta aðeins betur |
|
|
á hugrenningar þeirra, sem erfa skulu land, |
|
|
því kannski er næsta kynslóð, kynslóðin sem getur |
|
|
komið fram með svörin, þar sem sigldum við í strand. |
|
|
|
Okkur kann að virðast að ungdómurinn nú |
|
|
sé einskis nýtur - reki í lífsins gjólum. |
|
|
En gleymum ekki staðreyndum, því staðreyndin er sú: |
|
|
Það vorum ég og þú, sem upp þau ólum. |
|
|
|
Ég held við ættum stundum að hlusta aðeins betur |
|
|
á hugrenningar þeirra, sem erfa skulu land, |
|
|
því kannski er næsta kynslóð, kynslóðin sem getur |
|
|
komið fram með svörin, þar sem sigldum við í strand. |
|
Home
