|
|
|
|
Einhverntíman ef til vill |
|
|
og óralangt frá þessum stað, |
|
|
mun ástin hörfa heim til þín |
|
|
og hjartans dyrum knýja að. |
|
|
| |
Og einmitt þá og einmitt þar |
|
| |
mun ástin krefja þig um svar |
|
| |
og þá er rétt að rifja upp orðin mín. |
|
| |
Þau eru stirð, þau eru fá, |
|
| |
þau sjálfsagt aldrei flugi ná |
|
| |
þau munu engu’ að síður alltaf bíða þín. |
|
|
|
Því hvað er ást og hvað er svar |
|
|
og hvernig geymist allt sem var? |
|
|
Mundu’ að hvar sem hjartað slær |
|
|
|
| |
Og einmitt þá og einmitt þar |
|
| |
mun ástin krefja þig um svar |
|
| |
og þá er rétt að rifja upp orðin mín. |
|
| |
Þau eru stirð, þau eru fá, |
|
| |
þau sjálfsagt aldrei flugi ná |
|
| |
þau munu engu’ að síður alltaf bíða þín. |
|
|
|
|
|
| |
Einmitt þá og einmitt þar |
|
| |
mun ástin krefja þig um svar |
|
| |
og þá er rétt að rifja upp orðin mín. |
|
| |
Þau eru stirð, þau eru fá, |
|
| |
þau sjálfsagt aldrei flugi ná |
|
| |
þau munu engu’ að síður alltaf bíða þín. |
|
|
| |
þau munu engu’ að síður alltaf bíða þín. |
|
Home
