|
|
„Ó, pabbi minn kæri, æ komdu með mér heim, |
|
|
sko, klukkan er senn orðin eitt. |
|
|
Þú lofaðir í morgun að koma snemma í kveld, |
|
|
á kránni að tefja’ ekki neitt. |
|
|
Nú eldurinn er dauður og allt er orðið kalt |
|
|
og enn bíður mamma’ eftir þér, |
|
|
hún situr með hann Villa litla, sjúkur hann er |
|
|
og sáralítil hjálp er í mér" |
|
|
|
| |
æ, pabbi minn kæri, kom heim. |
|
|
|
„Ó, pabbi minn kæri, æ komdu með mér heim, |
|
|
sko, klukkan slær tvö fylgdu mér, |
|
|
það kólnar og hann Villi litli’ er veikari’ en fyrr |
|
|
hann var þó að spyrja’ eftir þér |
|
|
Og segir það hún mamma mín, ef þyngi honum enn, |
|
|
að þá muni’ hann deyja í nótt |
|
|
og þessar fréttir bað hún mig að bera til þín; |
|
|
æ, blessaður komdu nú fljótt.“ |
|
|
|
| |
æ, pabbi minn kæri, kom heim. |
|
|
|
„Ó, pabbi minn kæri, æ komdu með mér heim, |
|
|
sko, klukkan er senn orðin þrjú. |
|
|
Og tíminn er svo langur og tómlegt heima er, |
|
|
við tvær erum aleinar nú. |
|
|
Því Villi litli’ er dáinn; já, drottinn minn hann tók |
|
|
og deyjandi spurði’ hann um þig; |
|
|
hann kallaði’ á þig pabbi minn og bauð þér góða nótt |
|
|
og bað þig að kyssa sig.“ |
|
|
|
| |
æ, pabbi minn kæri, kom heim. |
|
Home
