|
sögðu að Lilla væri orðin óð. |
|
Að hún biti fólk í hálsinn |
|
drykki úr þeim allt blóð. |
|
Hún hafði sagt hún gæti ekki dottið, |
|
hún hefði engan stað til að detta á. |
|
Hún sagðist breytast í leðurblöku, |
|
að hún flygi um loftin blá. |
|
|
|
og augun í honum voru grá. |
|
Hann djönkaði sig með morfíni, |
|
sagðist hafa unnið hér í 15 ár. |
|
þá órólegu geymdu á deild |
|
sem var sérhönnuð fyrir þá. |
|
Það átti að setja Lillu í raflost, |
|
hann bauð mér að horfa á. |
|
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
|
og sýndu í sér tennurnar. |
|
Skipuðu mér að fara í rúmið, |
|
sögðu: „Tími kominn á pillurnar!“ |
|
Ég sagði þeim að ég væri gestur, |
|
að ég væri á leiðinni heim. |
|
Þær skelltu mér með látum í gólfið |
|
sögðu „Svo Þú ert einn af þeim!“ |
|
|
Á kvöldin kemur læknirinn |
|
hann segist vera vinur minn. |
|
Hann segir: „Þú verður að vera rólegur, |
|
|
Hann segir að ég sé í 2ja ára meðferð, |
|
hann býður mig velkominn. |
|
Segir á morgun fái ég raflost |
|
svo ég verði eins og öll hin! |
|
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
Stórir strákar fá raflost. |
|
|
|