| Það var kátt hérna' um laugardagskvöldið á Gili, |
|
|
það kvað við öll sveitin af dansi og spili, |
|
|
það var hó! það var hopp! það var hæ! |
|
|
Hann Hofs-Láki, æringi austan af landi |
|
|
þar úti í túnfæti dragspilið þandi, |
|
|
|
|
Þar var Dóra á Grund, hún er forkunnar fögur |
|
|
og fín, en af efnunum ganga' ekki sögur, |
|
|
hún er glettin og spaugsöm og spræk. |
|
|
Þar var einþykka duttlungatelpan, hún Stína, |
|
|
og hún stórlynda Sigga og Ása og Lína |
|
|
og hún María litla á Læk. |
|
|
|
Þar var Pétur á Gili og Gústi á Bakka, |
|
|
tveir góðir, sem þora að láta það flakka |
|
|
og að stíga við stúlkurnar spor. |
|
|
Þar var Dóri í Tungu og Bjössi á Barði |
|
|
og bílstjóri úr Nesinu og strákur frá Skarði |
|
|
og hann Laugi, sem var þar í vor. |
|
|
|
Og þau dönsuðu öll þarna' í dynjandi galsa |
|
|
og þau dönsuðu polka og ræla og valsa, |
|
|
svo í steinum og stígvélum small, |
|
|
og flétturnar skiptust og síðpilsin sviptust |
|
|
og svunturnar kipptust og faldarnir lyftust |
|
|
og danslagið dunaði' og svall. |
|
|
|
Inn' í döggvotu kjarri var hvíslað og hvískrað |
|
|
og hlegið og beðið og ískrað og pískrað |
|
|
meðan hálfgagnsætt húmið féll á, |
|
|
þar var hlaupið og velst yfir stokka og steina |
|
|
og stunið og hjúfrað í laufskjóli greina - |
|
|
"sértu' að hugsa' um mig, hafðu mig þá!" |
|
|
|
Yfir byggðinni stjörnunótt blikaði fögur, |
|
|
yfir blátæru vatni með laufskógakögur |
|
|
lá gullið og vaggandi glit, |
|
|
og frá birki og smára og blikandi töðu, |
|
|
frá brekkum og grundum og túni og hlöðu |
|
|
lagði áfengan ilm fyrir vit. |
|
|
|
Og refur með gaggi tók undir við óminn, |
|
|
og andvaka krummi að brýna tók róminn, |
|
|
en þau hjúin, þau heyrðu það ei. |
|
|
En "krunk!" heyrðist bergmál í Selfjalli segja |
|
|
og sem svar við hans Hofs-Láka dúdelídeia! |
|
|
Home
