Sumar konur hlæja eins og hafið, |
|
í höndum þeirra ertu lítið peð. |
|
Aldrei skaltu svíkja þannig konu, |
|
sál þína hún tekur og hverfur með. |
|
|
Þannig konur, karlinn, skaltu varast |
|
kallaður á drottin, það hjálpar ekki neitt. |
|
Það sefur enginn sálarlaus maður, |
|
sársaukanum fær enginn breytt. |
|
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta. |
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta, |
|
|
|
Að vakna sem sálarlaus maður, |
|
líta til baka og vita inni í sér |
|
að konur sem hlæja eins og hafið |
|
í brjósti sínu geyma sorfin sker. |
|
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta. |
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta, |
|
|
|
Sumar konur hlæja eins og hafið, |
|
í höndum þeirra ertu lítið peð. |
|
Aldrei skaltu svíkja þannig konu, |
|
sál þína hún tekur og hverfur með. |
|
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta. |
|
|
Og í nótt munu bræður mínir gráta, |
|
|