|
|
| Bb | Gm | Hún | Hríseyjar- | Marta |
|
| Cm | F | með | hárið sitt | svarta |
|
| Bb | Gm | Eb | F | var | fræg fyrir | kátínu | forðum á | síld. |
|
| Bb | Gm | Og það | hressti okkur | alla |
|
| Cm | F | að | heyra hana | kalla: |
|
| Bb | Gm | Eb | F | Bb | „Hæ | tunnu, hæ | tunnu, hæ | salt, | meira | salt.“ |
|
|
|
aldrei heyrðist hún kvarta. |
|
Þó hún fengi ekki hænublund nótt eftir nótt. |
|
Og það hressti okkur alla |
|
|
„Hæ tunnu, hæ tunnu, hæ salt, meira salt.“ |
|
|
| | Gm | Dm | | Og það | hressti okkur | alla |
|
| | Cm | F | | að | heyra hana | kalla: |
|
| | Gm | Dm | Eb | F | Bb | | „Hæ | tunnu, hæ | tunnu, hæ | salt, | meira | salt.“ |
|
|
|
|
hún veiktist af hósta eitt haustið og dó. |
|
Og það hryggði okkur alla |
|
|
„Hæ tunnu, hæ tunnu, hæ salt, meira salt.“ |
|
|
|
|
hún gat ekki legið í gröfinni kyrr. |
|
Og það hressti okkur alla |
|
|
„Hæ tunnu, hæ tunnu, hæ salt, meira salt.“ |
|
|
| | Gm | Dm | | Og það | hressti okkur | alla |
|
| | Cm | F | | að | heyra hana | kalla: |
|
| | Gm | Dm | Eb | F | Bb | | „Hæ | tunnu, hæ | tunnu, hæ | salt, | meira | salt.“ |
|
|
|
|
stendur Marta á planinu nótt eftir nótt. |
|
|
|
„Hæ tunnu, hæ tunnu, hæ salt, meira salt.“ |
|
|
| | Gm | Dm | | Og það | hressti okkur | alla |
|
| | Cm | F | | að | heyra hana | kalla: |
|
| | Gm | Dm | Eb | F | Bb | | „Hæ | tunnu, hæ | tunnu, hæ | salt, | meira | salt.“ |
|